.gr
La vie, avec passion
60 χρόνια
1961 - 2021
RENAULT 4: Tο αυτοκίνητο «Blue jean»
Το αυτοκίνητο "χτίστηκε" πάνω σε ένα ανεξάρτητο σασί-δάπεδο (σε αντίθεση με τα αυτοφερόμενα 4CV-Dauphine) και το αμάξωμα ήταν βιδωμένο πάνω του.
Αυτό μπορεί να φάνταζε ως αναχρονιστικό, αλλά τελικά πρόσφερε πολλά πλεονεκτήματα όπως: ευκολία επισκευών, εξαιρετική εκμετάλλευση χώρων (επίπεδο πάτωμα), στρεπτική ακαμψία, χαμηλό κέντρο βάρους, ευκολία εναλλαγής αμαξωμάτων!
Το αμάξωμα ήταν απλό σε κατασκευή και η αισθητική του ξένισε πολλούς, καθώς έδινε προτεραιότητα στη χρηστικότητα και όχι στη... φιγούρα.
Ο κινητήρας ήταν το μόνο υπάρχον στην εποχή του στοιχείο, που χρησιμοποιήθηκε κατά το σχεδιασμό.
Προερχόταν από το 4CV και είχε μαντεμένιο μπλοκ με αφαιρούμενα χιτώνια, αλουμινένια κυλινδροκεφαλή, εκκεντροφόρο στο πλάι. Από 747cc απέδιδε 22 ίππους μέσω ενός κιβωτίου 3 σχέσεων.
Η διάταξη παρέμεινε η ίδια με το 4CV (διαμήκης με το κιβώτιο εμπρός, αλλά η φορά περιστροφής του ήταν αντίστροφη, έτσι ώστε να μπορεί να περιστραφεί με τη μανιβέλα από το εμπρός άκρο του. Το κύκλωμα ψύξης ήταν κλειστό, που ήταν το πρώτο παγκοσμίως σε αυτοκίνητο παραγωγής!
Η ανάρτηση αποτελούταν από διπλά ψαλίδια, ράβδους στρέψης, τηλεσκοπικά αμορτισέρ και αντιστρεπτική ράβδο εμπρός και υστερούντες βραχίονες, ράβδους στρέψης και τηλεσκοπικά αμορτισέρ πίσω. Ήταν σχεδιασμένη για κίνηση εκτός δρόμου, με πολύ μεγάλη διαδρομή (25 εκατοστά) και δυνατότητα ρύθμισης του ύψους.
Η "παρενέργεια" αυτής ήταν ότι οι πίσω ράβδοι στρέψης, που το μήκος τους ξεπερνούσε το ένα μέτρο, έπρεπε να τοποθετηθούν η μία πίσω από την άλλη, ως εκ τούτου ο πίσω αριστερός τροχός είναι 48mm πιο μπροστά από τον δεξιό (δηλαδή μιλάμε για 2 άνισα μεταξόνια).
Τα φρένα ήταν 4 ταμπούρα, χωρίς υποβοήθηση (άλλωστε το αυτοκίνητο ζύγιζε μόλις 650 κιλά), βαλβίδα περιορισμού της πίεσης στους πίσω τροχούς και το χειρόφρενο επενεργούσε εμπρός. Η διεύθυνση ήταν κρεμαγιέρα με εσωτερικό ελατήριο επαναφοράς.
Στην παρουσίασή του τα σχόλια ήταν ευνοϊκότατα, τόσο από τον Τύπο όσο και από τους οδηγούς, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να οδηγήσουν δοκιμαστικά 200 4L στους δρόμους του Παρισιού τον Οκτώβριο του 1961.
Renault 4: Όλες οι εκδόσεις που κυκλοφόρησε
Παρουσιάστηκε το 1961. Την πρώτη χρονιά κυκλοφορίας του, το 1962, το 4L διατέθηκε στις εξής εκδόσεις:
Renault 4: Το βασικό μοντέλο, κινητήρας 747cc, χωρίς τρίτο πλευρικό τζάμι, χωρίς διακοσμητικά και χρώμια.
Renault 4L («κατρ-ελ»). Πιο πλούσια εξοπλισμένο, είχε χρώμια, καλύτερη ταπετσαρία, περισσότερες επιλογές χρωμάτων και τρία πλευρικά τζάμια.
Renault 3: Εξοπλισμός όπως του R4 αλλά κινητήρας 603cc ώστε να εντάσσεται στη φορολογική κατηγορία των 3CV.
Renault 4 Super: Δυνατότερος κινητήρας (32 ίπποι), πλουσιότερος εξοπλισμός και πορτ-μπαγκάζ που άνοιγε ανάποδα (όπως π.χ. στα Mini).
Σε όλες τις εκδόσεις διατίθεται προαιρετικά υφασμάτινη ηλιοροφή.
Προς τα μέσα της χρονιάς παρουσιάζεται το Fourgonette, η επαγγελματική έκδοση του 4L.
1963: Το Renault 3 παύει να διατίθεται (λίγο πάνω από 2500 αντίτυπα, σήμερα επιζούν 5). Διατίθεται το μοτέρ των 845cc (30 ίπποι) στα μοντέλα εκτός γαλλικής αγοράς.
Κιβώτιο ταχυτήτων με συγχρονισμένη πρώτη, φαρδύτεροι προφυλακτήρες.
Παρουσιάζονται τα 4 Parisienne και η έκδοση 4x4. Το πρώτο ήταν μια ειδική διακόσμηση (μαύρο ή σκούρο μπλε και καρό αυτοκόλλητα στις πόρτες) που αναπτύχθηκε σε συνεργασία με το περιοδικό Elle. Το 4x4 κατασκευαζόταν σε συνεργασία με τη βιοτεχνία Sinpar και είχε κατ' επιλογή τετρακίνηση.
1964: Το πορτ-μπαγκάζ στο Super είναι πλέον όπως και στα υπόλοιπα R4.
Υποδοχές για ζώνες ασφαλείας εμπρός.
1974: Νέο κιβώτιο ταχυτήτων (κοινό με το R6) με μαντεμένιο κέλυφος και κλασική διάταξη σχέσεων (πρώτη εμπρός αριστερά). Μαύρο ταμπλό και τιμόνι, νέο σήμα στη μάσκα.
1975: Νέα πλαστική μάσκα, μεγαλύτερο ρεζερβουάρ (34 αντί 26,5 λίτρα). Παρουσιάζεται το φορτηγάκι F6. Μακρύτερο κατά 20 εκατοστά, είναι εξοπλισμένο με τον κινητήρα 1108cc με 5 έδρανα βάσης που προέρχεται απο το R6.
1976. Αλτερνέιτορ αντί για δυναμό και προαιρετικά θερμαινόμενο πίσω τζάμι. Παρουσιάζεται η έκδοση Safari που ξεχωρίζει απο τα νέα χρώματα και τα σωληνωτά καθίσματα με προσκέφαλα.
1977. Ορθογώνια εμπρός φλας, πλαστική εισαγωγή αέρα κάτω από το παρ-μπρίζ (αντί για κλαπέτο). Νέα θέση της μπαταρίας, νέο καντράν. Η παραγωγή ξεπερνάει τα 5.000.000
1978. Παρουσιάζεται το Renault 4 GTL με κινητήρα 1108cc. Εξωτερικά διαφέρει από τα γκρι ματ διακοσμητικά και τις ζάντες. Ο εξοπλισμός είναι πλουσιότερος.
Διπλό κύκλωμα φρένων σε όλα τα μοντέλα.
1979: Σταματάει η διάθεση του Safari. Το οδόμετρο έχει 6 ψηφία.
Στο 1ο ράλι Παρίσι-Ντακάρ, το R4 4x4 που προετοίμασαν και οδηγούν οι αδερφοί Marreau τερματίζει δεύτερο στην κατηγορία των αυτοκινήτων.
1980: Το GTL εξοπλίζεται με τις ζάντες του R5 TL. Οι αδερφοί Marreau τερματίζουν 3οι στο Παρίσι-Ντακάρ με το 4L τους το οποίο αυτή τη φορά έχει κινητήρα από R5 Gr.2.
1981. Το GTL αποκτά μεγαλύτερα αυτορρυθμιζόμενα ταμπούρα. Νέοι-κρυφοί-μεντεσέδες στις πόρτες, πλαστικά πλαίσια παραθύρων. Διατίθεται η έκδοση Jogging (5000 αντίτυπα). Είναι ένα GTL άσπρου χρώματος με εξωτερικά διακοσμητικά σε έντονο μπλε, στάνταρ ηλιοροφή (επίσης μπλε χρώματος). Εσωτερικά τα καθίσματα είναι σωληνωτά και η ταπετσαρία έντονο μπλε με ρίγες ουρανίου τόξου. Ανάλογα αυτοκόλλητα υπάρχουν και στο αμάξωμα.
1983: Νέο ταμπλό-καντράν-τιμόνι στο GTL,το οποίο εξοπλίζεται πλέον με δισκόφρενα εμπρός.
Το μοτέρ των 782cc καταργείται και μένει μόνο το 845cc από τα "μικρά".
1984: Η αντισκωριακή προστασία βελτιώνεται, ενώ το σασί βιδώνεται στο αμάξωμα στα πρώτα στάδια της παραγωγής.
1985. Ειδική έκδοση Sixties (2.500 κομμάτια) με δύο γυάλινες ηλιοροφές.
1986. Η διάθεση των επαγγελματικών F6 σταματάει.
1987. Καταργείται ο κινητήρας των 845cc, πλέον το R4 διατίθεται ως "TL Savane" (956cc) και "GTL Clan" (1108cc).
1988. Κατάργηση των επαγγελματικών απο τη λίστα.
1992. Η Renault δε φαίνεται πρόθυμη να εναρμονίσει το R4 με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί περιορισμού ρύπων(τριοδικός καταλύτης) και ανακοινώνει τη λήξη της παραγωγής του στο τέλος του 1992 με την τελευταία σειρά R4 Bye-Bye.
Πρόκειται για τα 1000 τελευταία 4L τα οποία είχαν ένα ταμπελάκι στο ταμπλό με φθίνοντα αριθμό σειράς. Ο επίσημος αριθμός παραγωγής που δόθηκε από τη Renault ήταν 8.135.424 αυτοκίνητα, και αυτό κατέταξε το 4L στη θέση του τρίτου αυτοκινήτου σε παραγωγή παγκοσμίως, μετά τα Volskwagen και Ford Model T.
Όμως... η παραγωγή του 4L συνεχίζεται για λίγο στο Μαρόκο, τη Σλοβενία και (ίσως) την Πορτογαλία. Ανεπίσημες πηγές αναφέρουν την 20η Δεκεμβρίου 1994 ως την ημέρα παραγωγής του τελευταίου 4L από το εργοστάσιο του Novo Mesto στη Σλοβενία.
Σήμερα το 4L έχει περάσει στην 4η θέση όσον αφορά τον όγκο παραγωγής, αφού το Fiat Uno που παράγεται ακόμη στη Βραζιλία ξεπέρασε τα 8.500.000 αντίτυπα.
Τέλος μία άτυπη πρωτιά του 4L. Το δελτίο αναγνώρισης (ομολογκασιόν) στην ομάδα Α ίσχυε μέχρι και το 2000. Οπότε το 4L ήταν το μοναδικό αυτοκίνητο που συμμετείχε την ίδια χρονιά σε αγώνες WRC και ιστορικών αυτοκινήτων!!! (θυμάστε τον Pinto dos Santos στα Ακρόπολις 1998 και 2000;)
1965. Σταματάει η διάθεση του Super. Εμφανίζεται το "fourgonette vitree" δηλαδή φορτηγάκι με πίσω τζάμια και 4 θέσεις. Ο εκκεντροφόρος παίρνει κίνηση από καδένα και όχι πλέον από γρανάζια.
1966. Το βασικό μοντέλο αποκτά και τρίτο πλευρικό τζάμι. Νέο σήμα στο πορτ-μπαγκάζ. Παράγεται το εκατομμυριοστό Renault 4
1967. Νέο ταμπλώ/καντράν μπέζ χρώματος, νέο τιμόνι από διαφανή βακελίτη (πορτοκαλί ή μπορντώ ), παχύτερα καθίσματα. Μεγαλύτερα ταμπούρα εμπρός, διαφορετική μέθοδος ρύθμισης των πίσω ράβδων στρέψης.
1968. Κιβώτιο 4 ταχυτήτων. Νέα μεγαλύτερη μάσκα, φαρδύτεροι προφυλακτήρες.
Παρουσίαση του μοντέλου Plein Air , τζιπάκι χωρίς ουρανό και πόρτες, κατασκευασμένο από τη Sinpar.
1969. Νέα γεωμετρία εμπρός συστήματος, κατάργηση του ελατηρίου επαναφοράς της κρεμαγιέρας. Η έκδοση Parisienne δε διατίθεται πλέον.
1970. Νέος διακόπτης ανάφλεξης δεξιά απο το τιμόνι. Λήξη παραγωγής του Plein Air.
1971. Ηλεκτρικό κύκλωμα 12V, ο κινητήρας των 845cc αποδίδει πλέον 34 ίππους.
1972. Ο κινητήρας 747cc μεγαλώνει στα 782 cc (έμβολα 55mm).
1973. Το Fourgonette διατίθεται και με υπερυψωμένη οροφή και
ωφέλιμο φορτίο 400 kg.